5 banen uit het echte leven om stijlinspiratie van te stelen

Herenkleding zit vol archetypen; de dragers zijn verwant aan de heer Benn. Elke dag nemen we verschillende identiteiten aan door kleding die verweven is met geschiedenis en symboliek: de soldaat, de zeeman, de personal trainer, zoals het kinderliedje niet ging.

Commentatoren dagen de industrie periodiek uit - niet altijd onverdiend - voor het zich toe-eigenen van de uniformen van beroepen, vooral die van de arbeidersklasse. Maar het gaat niet altijd om mode, maar om functie. Het is immers niet meer dan logisch dat kleding die is gemaakt voor het uitvoeren van zware klussen populair kan worden buiten hun oorspronkelijke context. Hoe we echter zijn gekomen tot de onlogica van kasjmier 'visserstruien' die alleen naar de stomerij mogen, weten we niet helemaal zeker.

Of je nu van beroep wilt veranderen of alleen van kleding, dit zijn vijf echte banen die de mode het meest heeft gestolen, plus wat je zou moeten aannemen – of verlaten.

De soldaat

Van de trenchcoat tot de veld jas , heel weinig van de items die in je garderobe hangen, zijn niet afkomstig uit een militair uniform. Dat omvat het T-shirt (een standaard onderkledingstuk voor de Amerikaanse en Britse marine rond 1913) en de chino (door GI's meegebracht uit de Filippijnen).

Zelfs het pak is ontslagen uit de strijdkrachten. De achttiende-eeuwse swag lord Beau Brummell, een veteraan van de Tiende Koninklijke Huzaren, vermengde zijn cavalerie blindgangers met zijn burgers, en – met oorlog in de mode van de laatste paar eeuwen – vele kleermakers verfijnden hun vak op uniformen, die ze vervolgens op hun andere klanten toepasten. Tel daarbij op dat wanneer kleding voor conflicten in grote hoeveelheden wordt geproduceerd, er een goedkoop, overal verkrijgbaar ‘overschot’ ontstaat.

Misschien is de belangrijkste reden voor de populariteit van militaire kleding echter dat het goed gemaakt en uiterst functioneel is. En vanwege de krijgshaftige connotatie kan de strategische inzet van camouflage of alleen de kleur kaki elk kledingstuk een zekere stoerheid geven - zelfs als de enige keer dat je 'diende' je barbaantje in de zomervakantie was.

Zorg er wel voor dat u de bevelen opvolgt: één stuk is veilig, twee is riskant (behalve minder voor de hand liggende zoals een horloge met een NAVO-bandje) en drie is verkleedkleding. Je knikt naar het leger, geen re-enactment.

De houthakker

Het lijkt alsof het zo is, maar de urban woodsman-trend (oftewel de 'houtseks') was geworteld in een verlangen naar authenticiteit - een die ontstond dankzij onafhankelijke herenkledingwinkels die voorstander zijn van degelijke, in Amerika gemaakte producten zoals Pendleton-overhemden en Red Wing-laarzen.

Zoals veel messcherpe commentatoren sindsdien hebben opgemerkt, spreekt deze branie-houthakker ook tot een breder waargenomen crisis in mannelijkheid. (Voeg hier uw eigen 'hout'-grappen in.) Als uw ambacht bestaat uit het wegtikken op een toetsenbord, wordt het idee om echte dingen met uw handen te maken - zonder de hulp van een grillig geïllustreerde handleiding - aantrekkelijk. Ja, houthakkers hakken voornamelijk dingen om, maar het punt blijft staan.

Net als bij de soldaat is het doel hier om iets van de ruige mannelijkheid van de houthakker te lenen, bewust of onbewust. En er is niets mis met het kopen van een geruit werkoverhemd, ook al is je werk meer bediende dan blauw. Of met groeiend gezichtshaar wat dat betreft.

Het afkappunt is wanneer het kostuum wordt, of erger nog, een volledige levensstijl die automatisch alles afwijst dat niet precies is zoals hoe ze het vroeger deden. Probeer je MacBook om te ruilen voor een typemachine en laat ons weten hoe het met je gaat. Per post.

De persoonlijke trainer

Waar kwam de athleisure-trend – d.w.z. eruit zien alsof je naar de sportschool gaat, zelfs als je dat niet bent – ​​plyometrisch vandaan? Wat nog belangrijker is, wie heeft de naam bedacht en kunnen we teruggaan in de tijd om ze te stoppen?

Wel, interesse in gezondheid en geschiktheid is de afgelopen jaren massiever opgezwollen dan een opblaasbare Arnie. Vroeger was alleen sporten voldoende om je letterlijk en figuurlijk te definiëren. Maar nu iedereen sport, gaat het erom waar, hoe en waarin. Vandaar de stroom van scenester-sweatboxen en eetgelegenheden die schoon en mager Instagram-voer serveren.

Dan is er het praktische aspect. Sportkleding (denk aan trainingspakken, hoodies en joggers) is ontworpen om in te bewegen, waardoor het comfortabel is, zelfs als het een rustdag is. Het is een arena waarin de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van stoftechnologie zijn verwerkt. En het is een beweging weg van de houthakker vlak ervoor, een kettlebell-achtige slinger van de mode-slinger van traditioneel naar modern.

Maar er zijn enkele elementen die athleisure en houtseksualiteit gemeen hebben: namelijk een sterke suggestie van fysieke capaciteit, of het nu gaat om het uitvoeren van kabelhouthakkers of het hakken van echt hout. Je bent een mannelijke man, zelfs als je compressiepanty's draagt.

De Zeeman

Naast de soldaat verdient de zeeman zijn eigen intrede vanwege de enorme hoeveelheid marinekleding die zich in de kleerkasten van ons landrotten heeft genesteld.

Daar is de erwtenjas, die een dubbele rij knopen had om warmte te bieden en bescherming te bieden tegen tuigage. Er is de duffelcoat, met knevels die zijn ontworpen om met gehandschoende handen aan dek te doen. En natuurlijk is er de Bretonse top, met zijn grafische strepen die zeelieden die overboord vielen zogenaamd makkelijker te herkennen zouden maken. Dat is alles voordat u zich bezighoudt met niet-militaire nautische artikelen zoals bootschoenen.

Hoewel ze een 'Hallo, zeeman' of 'Ahoy' kunnen oproepen bij niet-verlichte types, zijn deze stukken, net als echte zeelieden, buitengewoon winterhard. Ze zijn ook praktisch. En bovendien grijpen ze terug naar een authentieke, rumzinkende, mama-tatooerende mannelijkheid.

Je zou zelfs de boot naar buiten kunnen duwen met een erwtenjas, een Bretons topje en 'watch cap' beanie zonder er belachelijk uit te zien. Maar een te veel stukken kunnen je doen omvallen. En blijf uit de buurt van gouden of koperen knopen, die aan het einde van Titanic harder in zee zouden moeten komen dan Leonardo DiCaprio.

De Visser

De burgerneef van de zeeman, de visser, is door enkele experts met vogelogen gevingerd om het over te nemen van de houthakker terwijl de mode verandert.

Zo heet op dit moment kunnen ze zijn, maar het zou geen verrassing moeten zijn dat echte vissers zich in de eerste plaats kleden voor functie - d.w.z. om warm en droog te blijven - in plaats van vorm. Dat is precies waarom hun kleerkasten worden overspoeld door hipsters die op de volgende golf willen rijden.

Er is de afgelopen seizoenen een netto toename geweest in 'visser' truien met Fair Isle- of Aran-patronen. Hoewel ze in tegenstelling tot authentieke Aran-breisels – die handgemaakt zijn door Ierse vissersvrouwen van ongewassen wol met natuurlijke, waterdichte lanoline (en een karakteristieke schapengeur) – waarschijnlijk een poly-katoenmix zijn die in het Verre Oosten wordt geproduceerd.

De stortvloed aan felgekleurde, gelikte regenjassen is ook – via Scandinavië – terug te voeren op onze vissersvrienden. Nogmaals, hoewel de trend op het eerste gezicht lachwekkend lijkt, is hij resoluut praktisch (ja zelfs de sandalen ontworpen om gemakkelijk water af te voeren). Wat er uiteindelijk stom uitziet, is niet verkleden als visser, maar het kopen van dure, ijle versies van dingen die bedoeld zijn als utilitair.